دلنوشته های مرد تنها

امروز را براي ابراز احساس به عزيزانت غنمينت بشمار

شايد فردا احساس باشد اما عزيزي نباشد . . .

نوشته شده در شنبه 22 بهمن 1390برچسب:,ساعت 10:50 توسط امير حسين و ریحانه| |

دلتنگتم عشقم کجایی؟
کجایی تنها پناه من؟
تودیگه چرا تنهام گذاشتی؟
مگه نمیگفتی تا ابد باهاتم کو پس؟
کو؟
چرا به قولت عمل نکردی؟
چرا دلمو شکستی؟
مگه تو نبودی که میگفتی عمرم بی تو نمیشه بی تو نمیتونم
پس چی شد؟
یعنی همش دروغ بود؟
باورم نمیشه ...
چه صادقانه باورت کردم
باورم نمیشه که تنهام گذاشتی
دلم برات تنگه
میخوام مثل گذشته
وقتی که دلم میگرفت آرومم کنی
وقتی دلتنگت میشدم پیشم باشی
عشقم عمرم این رسم عاشقی نیست
به این نمیگن عاشقی
در حق من ظلمی کردی
کاری کردی که از یه طرف میخوام فراموشت کنم
ازیه طرف هم میگم بیتو نمیتونم
دوستت دارم و خواهم داشت
تو دیگه ماله من نیستی
امیدوارم پیش عشق جدیدت خوشبخت باشی
ولی میخواستم اینو بدونی که هنوزم دلم واسه تو میتپه
هنوزم یه دل واسه تو و به خاطر تو زنده مانی میکنه
نه زندگانی

نوشته شده در جمعه 14 بهمن 1390برچسب:,ساعت 22:47 توسط امير حسين و ریحانه| |

ا

اين روزها
... شماره تلفنِ خيلی‌ها را خ
ط زده‌ام:
حسین،اکرم، حمید،سارا،...!
عده‌ای مُرده‌اند
عده‌ای نيستند
عده‌ای رفته‌اند
و دور نيست روزی
که بسياری نيز شماره تلفن مرا خط خواهند زد.

زندگی همين است
يک روز می‌نويسيم وُ

روزِ ديگر خط می‌زنيم

نوشته شده در جمعه 14 بهمن 1390برچسب:,ساعت 22:38 توسط امير حسين و ریحانه| |

اولیـــن

نگـــــــــاه

          اولیـــن هـم کلامـــــــــی

                      اولیـــن نـــــــــــوازش

                                     اولیـــن آغـــــــــــوش

اولیـــن بــــــــوسـه

          اولیـــن احســــــــاس

                     اولیـــن قـــــــــــــــــرار

                                و اولیـــن عشــــــــــــــق را

بـا تــــــــو تجــــربـه کـــردم

            بـا تـــویـی کـه همچـــون بـــاد پــاییــــــزی

                             برگـــــ برگــــــ روزهـــای تکـــــــــــــراری ام را

بـه آسمـــــــــان بـــــردی

                            و بــرایـم عشـــــــــــــــــــــــق بـه جـا گذاشتــــی

عشقـــی کـه در یکـــــــــــ روز پــاییـــــــزی

متـولـــــــد شــد

                    و اولیـــن عـاشقـــــــانـه هــای پــاییـــــزی مـرا ســاخت

امـــا اکنــــون مــــــــــدت هـاست

                                      کـه تــــــــو نیستـــــــــی

و مـــــن تنهــــــای تنهــــا

             برگـــــ برگــــــ روزهــای تکـــــراری بـــــــی تـــو بــــــودن را

بـا خـــــود بـه دوش کشیــــــــدم

تـا امشــــــــب کـه انتهـــــای پــاییـــــز

و انتهــــای آخـــــــــــــریـن عـاشقـــانـه هـای پــاییــــــزی مـــــــــــن است

خستــــــــه ام....

                     از تــــــــو

از ایــن فـاصلــــ ـ ــ ـ ــــ ــ ـ ـ ــــه هـایـی کـه

                         هـــــــــــــــــــــــــر روز بیشتــــرش مـی کنــــــــــــی

از در انتظـــــار مـانـــدن وعــــده هـا و قــــــــــــــول و قــــرار هـایـی کـه

راحــــت آنهــا را مـی شکنـــــــــی

                             از عشـــــــق و دوسـت داشتنتـــــــــــــــــــــــــــــــ

از اینکــه

                تــــــو واقعـــا عـاشقــــــــــــــی ؟!

از اینکــه

          مـی آیـــی و عــــــــــاشق مـی کنـــی

                            و محـــــــــو مـی شــوی تـا فـرامـــــــــــوشت کنــم

از اینکــه

         دوبــاره مـی آیـــی تــــازه مـی کنـــی خـاطـــــرات را

                                                 و بـاز محــــــــــــــــو مـی شــوی

بـه راستـــی کـه ســــــراب

                              از تــــو بـا ثبـــات تـر است

تــــــو همچـــون صبحــــی زیبـــا در شــــب یلـــــــــــــــدای مـن بــــــــودی

امـا اکنــــــون......

نگاهـــی بـه تقــــــــویـم مـی انـــدازم

                           امشــــب طــولانـــــــــــــــی تـریـن شـب ســـال است

شبــــــی بـه نـــــام یلـــــــــــــــدا

          مـی خــــــواهـم تفعلــــی بـه حــافظ بـزنــــــــــم

                                                       چشمــــــانـم را مـی بنـــــــدم

نیــــــــت مـی کنــــــــــــم

                     انگشتـــانـم را لای ورق هــای دیـــــوان حــافظ مـی گـذارم

بـا همـان چشمــــان بستــه مـی گویــــم

                خـــداحافظ پــاییــــز عـاشقــــانـه هـا

                               و خـــداحافظ خـاطــرات تلـــخ و شیــریـن پـاییـــزی

بـه آرامــی صفحـــــه ای را بــــاز مـی کنــــــــــــــم

          و آرزو مـی کنـــــم

خـــــــدا بـه حــافظ همیشـــــــه بگــویـــد

                 یــــــــوسف گمگشتـــه بـــــازآیـد بـه کنعـــان غــــــــــم مخـــــور

یـــــوسفـی که عشقـــش حقیقــــــی ست

                                 و کنعــان قلبـــش تنهــا بــرای مـــــــــن بـاز است

و بــــی شک مـــن

عـــــاشق تـر از هــــــر زلیخــــــایـی بـرایـش خــــــــــــــــــــــــــــــواهـم بـــود

 

نوشته شده در جمعه 14 بهمن 1390برچسب:,ساعت 22:34 توسط امير حسين و ریحانه| |

سلام دوستان خوبید چی بگم از دلتنگی ها وبدبختی هام

آره 7روز شد ومن 7روزه نه صداشو شنیدم نه چشاشو ونه لبخنده روی لباشو ندیدم

عزیزم طبق قولی که بهت دادم هر هفته یه شاخه گل برات میارم

و فردا اولین شاخه رو باید برات بیارم اما چطوری

چیزی نمی تونم بگم دیگه...

دوستت دارم

نوشته شده در پنج شنبه 13 بهمن 1390برچسب:,ساعت 1:29 توسط امير حسين و ریحانه| |


ادامه مطلب
نوشته شده در یک شنبه 9 بهمن 1390برچسب:,ساعت 1:13 توسط امير حسين و ریحانه| |

خیلی زیاد درگیر روزمرگی زندگی شده ایم. اما اگر کمی از بالاتر به زندگی نگاه کنیم زندگی فقط به اندازه نگاه کردن به این عکس طول می کشد. این مدت کم ارزش بغض و کینه و دشمنی با همدیگر را دارد؟ بهتر نیست از فرصت کم برای مهربانی با همدیگر استفاده کنیم؟

نوشته شده در جمعه 7 بهمن 1390برچسب:,ساعت 16:8 توسط امير حسين و ریحانه| |


Power By: LoxBlog.Com